OKSİ (n.) yürü, bas, defol, çek arabanı!

oksulamak (tr. f.) defetmek, başından savmak: bir araba mariz atıp oksulamışlar. (bk: dehlemek, sepetlemek).

okşamak (tr. f.) hafif tertip dövmek: dün Ali'yi biraz okşamışlar.

okşayi okşa yi vermek (tr. f.) [yumrukla] birkaç defa vurmak: gözünün üstünü okşayi okşayi vermişler, (bk: dokunu dokunu vermek).

okumak (tr. f.) ağzını bozmak, küfür etmek: -o kadar çok okuma, hafız olursun sonra! (bk: kalaylamak, perdahlamak).

okutmak (tr. f.) elden çıkarmak, satmak: -senin afili çakmağı kaç papele okuttun ? (bk: mektebe başlatmak).

omuzdaş (tr. İ.) meslekdaş; boyca akran olan, tulumbanın altında beraber koşan arkadaş: bizim omuzdaşlar bir yumul­sun, beş dakkada Kuledibindeyiz.

omuzlamak (tr. f.) habersizce alıp götürmek, çalmak, aşırmak: bizim al kuşağı, çakalın biri omuzlamış. (bk: anaforlamak, araklamak, bomba patlatmak, işlemek¹, kaldırmak, kapa­roz etmek, kaparozlamak, sırıklamak, tırtıklamak, tufala- mak, tüydürmek, zula etmek).

omuz vermek (tr. dey.) aldırış etmemek, ehemmiyet vermemek:

-görüyorum kâinata omuz veriyorsun be abi! (bk: boşlamak, boş vermek, dalga geçmek, haspi geçmek, ıska geçmek, haylamamak, keşlemek, kumpas sallamak, tonel geçmek, yan çizmek, yan sallamak).

oraİn (i.) eroin: sen orain (=oraya in!) (bk: beyaz, horain, mal ³, toz) [kelime, “eroin” sözünün anlaşılmaması için, parola olarak “orain” şekline sokulmuştur],

orostopolluk (i.) kahbece hiyle: bu dalganın içinde bir orosto­polluk var ama. . .

oskİ (erm. i.) altın lira: arakladığın oskilerden biz de anlıyalım. (bk: sarıkız).

osuruğunu düğümlemek (dey.) birisini korkutmak, tehdidetmek: -noldu lan? osuruğunu mu düğümlediler, kâhyanın kahvesine çıkmaz olmuşsun ?

ot (tr. i.) esrar: -otun var mı? (bk: ampes, cıgaralık, cuk, dal­ga b diş, duman, hurda, kabza, konca, nefes, paspal, sarıkız ³, toprak).

otlakçi (tr. s.) ihtiyarçlarmı parasız elde etmek istiyen [kimse]: -otlakçıdır, pek yüz verme! (bk: anaforcu, avantacı, beleşçi, lüpçü).

otlakçilik (tr. i.) otlakçının tuttuğu geçim yolu: -otlakçılığa karnımız tok, çek arabanı şurdan!

otlamak (tr. f.) izinsiz ve habersiz olarak birinin malından almak: bizim cİgaraları kim otlamış.